#เมื่อควีนวูล์ฟเป็นจีม ฉาก NC chapter13 [KOOKMIN]

"ห้ะ..ด..เดี๋ยว!!"

ยังไม่ทันที่จะซักถามอะไรออกมา ร่างสูงก็ช้อนตัวองค์ราชินีขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาว จนปาร์คจีมินตกใจโวยวายลั่น "ว..วางฉันลง!!"

สองมือเล็กกระหน่ำทุบเข้าที่แผงอกแกร่งภายใต้เสื้อคลุมหนังสีดำสนิท แต่เขาไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด

พรึ่บ..

จองกุกวางองค์ราชินีลงบนเก้าอี้ยาวที่ขนาดกว้างพอจะนอนได้ พร้อมกับโน้มตัวมาคร่อมเหนือร่างกายหอมหวน ที่เขาแทบจะกลั้นความอดทนฝืนใจไม่ให้ฝังเขี้ยวลงผิวกายนิ่มแทบไม่ไหวแล้ว

"จอนจองกุก..!! ปล่อยฉันนะ!!!"

จีมินโวยวายและพยายามดิ้นพล่าน เมื่อฝ่ามือที่ใหญ่กว่าของตน รวบข้อแขนเล็กทีเดียวสองข้าง กดมันราบเหนือศีรษะ เพราะด้วยสรีระร่างกายที่ต่างกัน ทำให้จีมินแทบจะต่อสู้ขืนแรงอีกฝ่ายไม่ได้

และรวมไปถึง..ม่านพลังที่จอนกุกกางนั่น..มันทำให้แรงพยศของเขาหายไป

"นิ่งๆสิครับ..แล้วผมจะทำเบาๆ"

ร่างสูงกระตุกยิ้ม..มือหนาอีกข้างที่ว่างค่อยๆปลดผ้าคลุมสีขาวสะอาดขององค์ราชินีออก และเปลื้องผ้าที่ห่อร่างบอบบางออกทีละชิ้น 

ทำให้ได้กลิ่นหอมคล้ายกับดอกลิลลี่ในยามต้องลม ที่ถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อผ้าค่อยๆเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ

"ฮึกก..จะทำอะไร ไม่เอา..ฮื่อ..ไม่เอา!"

ภาพซ้ำของพฤติกรรมหยาบคายของคิมแทฮยองในวันนั้นแล่นขึ้นมาในหัวจนกลัวไปหมด ข้อมือเล็กสั่นพร่าด้วยความหวาดกลัว ทั้งพยามดิ้นก็แล้วอะไรก็แล้ว แต่ก็เหมือนเรี่ยวแรงถูกสูบหายไปหมด 

อันตราย..

จอนจองกุก..อันตรายกว่าแวมไพร์เสียอีก!

"นิ่งๆสิ!"

จองกุกตวาดใส่องค์ชินีที่พยายามขยับขัดขืนต่อต้านเวทย์ของเขา เจ้าของใบหน้าหล่อพึมพำเวทย์เบาๆ ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนออกมาจากข้อมือบางอย่างสบายใจ

"อึ่ก! น..นี่อะไรเนี่ย!"

จีมินเงยหน้าขึ้นไปมองข้อมือของตนเหนือศีรษะ ที่ตอนนี้ถูกพันธนาการด้วยพลังเวทย์ของจองกุก!

"เอ้า..ดิ้นสิ..ยิ่งดิ้นยิ่งแน่นนะจะบอกให้.."

จองกุกยิ้มเยาะอย่างร้ายกาจ ทำเอาจีมินน้ำตาคลอ แล้วก็เป็นอย่างที่จองกุกว่า มันรัดแน่นขึ้น!

"ไม่นะ! เอาออกไปเถอะ!!ฮึก..ปล่อยฉัน! ฉันยอมยกตำแหน่ง...อื้อ!!!!" จีมินยังไม่พูดทันจบประโยค ริมฝีปากหนาของคนเหนือร่างก็เข้าจู่โจมทันที 

กลิ่นหอมขององค์ราชินี มันทำให้จอนจองกุกระหาย เขาขบดูดดูนริมฝีปากอิ่มนั่นอย่างไม่ปราณี มือหนาบีบคางให้คนใต้ร่างเปิดปากออกเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะแทรกลิ้นร้อนเข้าไปตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก

“อึกอื้ออ!!” ปาร์คจีมินที่เริ่มขาดอากาศหายใจร้องท้วงขึ้นมา พร้อมกับส่ายหน้าหนีสัมผัสที่รุนแรงนั้น จนจองกุกยอมผละออกโดยง่าย

ร่างสูงมองใบหน้าของจีมินที่เปรอะไปด้วยน้ำตา แต่หาได้ปลุกความรู้สึกสงสารในตัวเขาไม่ เพราะใบหน้าของราชินีตอนนี้น่ะ...มันสวยจนน่าขยี้ให้แหลกเป็นชิ้นๆเสียด้วยซ้ำ

“อย่าร้องเลยองค์ราชินี..หึ..” จองกุกโน้มใบหน้าคมลงมาประชิดใบหน้าสวยอีกครั้ง กดจูบที่พวงแก้มใสเชิงหลอกปลอบใจ ลอบชวดชิมความหวานจากน้ำตาที่เปรอะพวงแก้ม

“ผมบอกแล้ว..ว่าจะทำเบาๆ”

“ม..ไม่!!”

จีมินตกใจสุดขีดเมื่อจอนจองกุกดึงชายผ้าที่ปรกคลุมส่วนนั้นไว้ออก สองขาอวบหนีบเข้าหากันอย่างเหนียมอาย

ไม่เคย.. เขาไม่เคยเปิดเผยร่างกายตนเองต่อหน้าคนแปลกหน้าแบบนี้มาก่อน..
ยิ่งเห็นแบบนั้น น้ำตาก็ยิ่งร่วงผล็อยออกมามากกว่าเดิม

จองกุกช้อนขาอวบให้พับขึ้นเพื่อให้เห็นช่องทางสีสวย เขาลอบกลืนน้ำลายอย่างอดใจไม่ได้

เขาเป็นคนแรก! คนแรกที่จะได้ครอบครองร่างกายขององค์ราชินี!!!

“อึก อ๊าาา..! อย่านะ! ด..ได้ โปรด!”

จีมินหวีดร้องเมื่อร่างสูงก้มใบหน้าลงมาตรงช่องทางสวาท เขาโลมเลียตวัดปลายลิ้นเกลี่ยปากโพรงจนแฉะเยิ้ม ความหอมขององค์ราชินี มันมีอยู่ทุกๆส่วนของร่างกาย และมันกำลังเป็นของเขา!

“จ..จองกุก...ฮ๊ะห์ อื้อ....ไม่นะ....อ๊าาา..”

สองมือเล็กจิกเข้าหากันแน่น เมื่อจองกุกกดแทรกลิ้นของเขาเข้าไปในช่องทางร้นระอุนั้น ความเสียวซ่านและความไร้เดียงสาในด้านเซ็กส์ขององค์ราชินี ทำให้ร่างกายกระตุ้นน้ำเมือกแฉะเยิ้มออกมา จองกุกที่กำลังชวดชิมความหวานกระตุกยิ้มทันที ที่รู้ว่าราชินีกำลังเผลอมีอารมณ์ร่วม

เขาผละใบหน้าหล่อออกมาจ้องมองสีหน้าของปาร์คจีมินที่ตอนนี้ดูสับสน ก่อนจะเลื่อนสายตามามองแก่นกายเล็กที่สั่นระริกและดูเหมือนว่าจะแข็งขื่นขึ้นมาเสียแล้ว

มือหนาป้ายน้ำเมือกที่เลอะช่องทางหลังออกมาช้าๆ พร้อมเหยียดยิ้ม

“ดูเหมือนว่า..เกมของเรามันจะเริ่มแล้วละครับ องค์ราชินี”

“ฮึก...ไม่เอา..อย่านะ อุ๊ก!”

จองกุกกดฝ่ามือที่เปรอะด้วยน้ำเมือกสีใส ปิดทาบลงบนริมฝีปากขององค์ราชินี ยัดนิ้วกลางและนิ้งนางเข้าไปในโพรงปาก ตวัดนิ้วเล่นกับลิ้นร้อนขององค์ราชินีอย่างสนุกมือ

“อื้ออออ! อ่อก...อื้มมมมมม....”

ใบหน้าหล่อก้มลงตวัดลิ้นชวดชิมความหวานจากยอดติ่งไตสีสวยราวกับเม็ดทับทิม ขับดูดจนขึ้นสี ไม่หนำซ้ำยังขบสร้างรอยสวาทตามเนินอกเนียนอย่างถือวิสาสะ

จะให้ทำไงได้เล่า..

ก็ราชินีเป็นของเขาไปเสียแล้ว

“ฮ้ะห์...พ..พอ...แล้ว...พอแล้ว...ฮือออ..ฉันยอมยกตำแหน่งให้นายก็ได้..ปล่อยฉันไปเถอะ..ได้โปรด” ทันทีที่ปากของตนเป็นอิสระ ปาร์คจีมินก็เว้าวอนขอความเห็นใจจากคนตรงหน้า โดยเอาตำแหน่งเข้าแลก

หากจอนจองกุกต้องการแค่ตำแหน่งราชา เขาก็จะยกให้...ขอแค่เพียงแต่รักษาร่างกายนี้ไว้ก็พอ

แต่ดูเหมือนว่า ร่างสูงจะไม่ได่ต้องการแค่ตำแหน่งอย่างเดียว...นัยน์ตาคมมองใบหน้าสวยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่มันเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม..

กลัวถึงขั้นยกตำแหน่งให้ง่ายๆ แบบนี้จะปกครองแวร์วูล์ฟได้อย่างไรเล่า? เขากระตุกยิ้มก่อนจะกล่าวประโยคที่ทำให้ปาร์คจีมินหนาวไปถึงขั้วหัวใจ

“มากกว่าตำแหน่งราชา..ก็คือการผูกมัดราชินีอย่างนายไว้กับฉันต่างหาก ปาร์คจีมิน”

“ม..ไม่.....อ๊า!!!!”

จีมินกระตุกร่างทันที ที่ร่างสูงสอดนิ้วเรียวหนึ่งนิ้วเข้ามาในช่องทางสวาททีเดียวจนสุดความยาว น้ำตาของเจ้าของใบหน้าสวยไหลพรากด้วยความเจ็บปวด..สิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกายนั่นก็เริ่มขยับเข้าออกเพื่อปรับความคุ้นชิน

“อ๊ะ อ๊า...ได้โปรด ฮึก..หยุดเถอะ..จอนจอง...อ๊าาาา!!”

นิ้วเรียวขยับเร็วขึ้น จนสัมผัสได้ถึงน้ำเมือกที่ไหลออกมามากขึ้น ก่อนที่เจ้าของนิ้วเรียวจะตัดสินใจยัดเพิ่มขึ้นมาอีกนิ้วและอีกนิ้วตามลำดับ จีมินรู้สึกราวกับตัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ความเจ็บแปล๊บปนเสียวซ่านเข้าแล่นงานจนสับสนไปหมด

“แม่งเอ๊ย...” จองกุกลอบสบถออกมาเบาๆ นี่แค่นิ้วสามนิ้วของเขา ราชินียังตอดได้ดีขนาดนี้ หากเป็นตัวตนของเขาคงไม่รัดจนขยับไม่ได้เลยละ..

“จองกุก อ๊าส์...อื้ออออออ....ฮึก...อื้ออออ” มองใบหน้าสวยที่ตอนนี้นิ่วหน้าด้วยความเสียว เหอะไม่ทันไรก็จะขึ้นสวรรค์ก่อนเขาแล้วหรอ อ่อนต่อโลกดีจริงๆ สมแล้วที่เป็นครั้งแรก

“ใจเย็นๆสิครับ..ผมยังไม่ได้เข้าไปเลยนะ...”

ฟุ่บ!

ว่าแล้วก็กระชากนิ้วเรียวออกมาทีเดียวสามนี้ จนจีมินกระตุกด้วยความตกใจ โพรงร้อนที่ถูกอัดแน่นเมื่อครู่ตอนนี้รู้สึกโหว่งวาบไปหมด อีกทั้งปากทางสวาทที่แฉะเยิ้มด้วยน้ำเมือกยังขมิบกระตุกเหมือนความรู้สึกคั่งค้าง...

ร่างกายของเขามันทรยศเสียแล้ว..

จองกุกมองปากทางสวาทนั่น ก็รีบปลดและร่นกางเกงลงไปกองที่หัวเข่าทันที ปาร์คจีมินลอบมองแก่นกายใหญ่ของจองกุกที่ผงาดออกมาอย่างเห็นได้ชัด ความกลัวก็รั้นขึ้นมากองจุกตรงกลางอก ร่างเล็กถดกายหนีอย่างรวดเร็วโดยลืมไปว่าตนถูกพันธนาการไว้อยู่

“จะขยับหนีไปไหน?”

“ฮึก...ไม่!!!” จองกุกคว้าตะปบที่สะโพกมนของอีกฝ่ายแล้วลากลงมาให้อยู่ใกล้กับตัวเขา จนแขจีมินที่ถูกพันธนาการไว้ตึงไปหมด “อ๊าาาาาา!!!!!!เจ็บบบบ ฮืออออออจองกุกกกก ฉันเจ็บ!!!!” จีมินหวีดร้องลั่นทันทีที่จองกุกกดแทรกตัวตนของเขาเข้ามา แม้จะทีละนิดก็ตาม แต่ก็แทบทำเอาร่างกายของจีมินแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ฮึ่ม...อย่าเกร็ง!!” จองกุกตวาดใส่คนใต้ร่างที่ตอนนี้เกร็งจนขาสั่นไปหมด ทำให้ปากทางมันบีบรัดตัวตอนของเขามากขึ้น แต่เหมือนว่าองค์ราชินีจะรั้นกว่าที่คิด จีมินไม่ยอมผ่อนคลายให้เขาเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อเล่นแบบนี้...

ป๊าบ!

“อ๊ะ! อ๊าาาาาาาาาา!!!!!” จีมินหวีดออกมาจนสุดเสียงหลังจากฝ่ามือหนักที่ฟาดแก้มก้นนิ่มของตน ทำให้ตกใจจนเผลอคลายความเกร็งแล้ว จองกุกก็ดันส่วนของเขาเข้ามาพรวดเดียวจนสุดความยาวของมัน จนช่องทางสีสวยฉีกเลือดไหลออกมา..

“ฮ่าห์..แม่ง....” จองกุกหอบหายใจพลางกับความรัดแน่นของมัน เขากดแช่ไว้สักพัก ก่อนจะค่อยๆขยับเพื่อปรับความคุ้นชิน..

“ฮึก ฮืออ...จ..เจ็บ..อื้ออ..” สองมือเล็กจิกเข้าหากันระบายความเจ็บปวด สองขาอวบสั่นระริก พร้อมกับใบหน้าสวยที่น้ำตาไหลพรากจนขอบตาแทบช้ำ

ไม่นานนักจากความเจ็บปวด ก็เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านอย่างห้ามไม่ได้..

“อ๊ะ อ๊าส์ จ..จองกุก บ..เบา! อื้อออ!” เมื่อจับได้ว่าน้ำเมือกเริ่มหลั่งกลบเลือดที่แดงสดจนหายไปแล้ว จองกุกก็สอบสะโพกเร็วขึ้นทันที ร่างสูงควงสะโพกควานหาจุดสุดยอดขององค์ราชินีไปเรื่อยจนเจอ

“ต..ตรงนั้น อ๊าาาา!! ฮ้ะห์ ..อื้มมม...จองกุก..เบา..”

ใบหน้าสวยเริ่มชื้นเหงื่อปรือตามองร่างสูงที่อารมณ์เร่าร้อนตรงหน้าด้วยความเหนียมอาย แม้จะพยายามกลั้นเสียงครางแสนน่าอายเอาไว้ แต่อารมณ์ที่พุ่งพล่านแทบปะทุกลับกลบเสียงครางไม่ได้เสียที

“อ่าห์ จีมิน...ตอดดีชิบ...” จองกุกลอบจิ๊ปากอย่างถูกใจ เมื่อช่องทางสวาทของจีมินที่ต่อต้านเขาในตอนแรกกลับตอบรับเขาอย่างดี ร่างสูงใช้เวทย์ดึงพันธนาการข้อมือของจีมินที่ติดกับผืนเก้าอี้ออกมา ช้อนร่างบางขึ้นมานั่งคร่อมตักและคล้องข้อมือบางที่ถูกเวทย์พันธนาการไว้อยู่กับลำคอแกร่งของเขา

จีมินตกใจที่เห็นใบหน้าหล่อของจองกุกจ้องมองตนด้วยระยะประชิด ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อแดงระเรื่อขึ้นมาทันตาเห็น ยิ่งอยู่ในตำแหน่งที่ช่วงล่างทิ้งดิ่งกลืนกลิ่นแท่งเอ็นที่แข็งขืน ก็เผลอซี๊ดปากออกมาด้วยความเสียว

“สวย..สวยจริงๆ....”

จองกุกยิงยิ้มร่า ก่อนจะช่วงชิมความหวานจากริมฝีปากของจีมินอีกครั้ง ไม่หนำซ้ำยังจับสะโพกมนให้ขย่มกระแทกตักของเขา จนจีมินหลุดครางออกมาไม่เป็นศัพท์

“ฮะห์ อ๊าาาาาาห์ จ..จอง...อื้อ...กุก....ช้า..ช้า” สองมือเล็กที่ถูกพันธนาการ จิกเข้าที่แผ่นหลังแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่านจนเป็นรอยเล็บ ยิ่งเห็นใบหน้าสวยเร้าอารมณ์ขององค์ราชินีใกล้ๆ จองกุกก็พลั้งมือไว้ไม่อยู่ เขาขย่มสะโพกจีมินกระแทกลงมาอย่างถี่รวน จนร่างเล็กเผลอชินกับท่าแบบนั้น และขย่มเองโดนไม่รู้ตัว

“ฮะ..หืมมม...คนดี...” จองกุกกระตุกยิ้ม เมื่อเห็นว่าร่างเล็กเริ่มจัดการความสุขสมด้วยตัวเอง มือหนาที่ว่างเว้นจากการเค้นสะโพกช่วงชักรูดแท่งเอ็นน้อยที่ยังตื่นตระหนกอยู่ จนจีมินหวีดร้องออกมาหนักกว่าเดิม

“อึก อื้อออ...จองกุก...อ๊าาา..า..เสียว...ฉัน เสียว...ฮือออ....”

“อื้มมม...จีมินอา...”

“อ๊าาาาาา!! ไม่นะ...น..นี่..ฉัน...จองกุกอ๊าาาาา!!!” จีมินที่ใกล้จะเข้าสู่สวรรค์เผลอโอบรอบคอบจองกุกแน่นพร้อมกับหวีดร้องออกมาจนสุดเสียง ฝ่ามือร้อนที่ปรนเปรอให้เขาก็ขยับเร็วขึ้น รวมไปถึงสะโพกที่ตอดหาแท่งเอ็นใหญ่อย่างร่านจนน่าอาย จีมินซุกใบหน้ากับแผงไหล่ของจองกุกทันทีที่ความเสียวมันถึงขึ้นสุดยอด

“ฮึ่มมม..จีมินนน...”

แผละ!

สีคาวสีขาวขุ่นเลอะเต็มฝ่ามือร้อน ก่อนที่แท่งเอ็นใหญ่ในร่างจะปลดปล่อยน้ำคาวสีขาวขุ่นออกมาฉีดพ่นจนเต็มโพรง ไม่หนำซ้ำยังไหลเลอะออกมาอาบสะโพกมนอีก..

“ฮาห์...” จองกุกคำราต่ำในคออย่างรู้สึกดี ในขณะที่จีมินหอบหนักหายใจรวยริน ก่อนจะเป็นลมล้มพับกับบ่าแกร่งของจองกุก ร่างสูงกระตุกยิ้มทันทีที่ร่างปวกเปียกล้มพับไป สำเร็จแล้ว...

องค์ราชินีของแวร์วูล์ฟ..ปาร์คจีมิน...

ตกเป็นของเขาแล้ว!!

จองกุกจัดการตนเองให้เรียบร้อย ก่อนจะคว้าเสื้อของจีมินมาเช็ดคราบน้ำคาวออกจะสะอาด และนำผ้าคลุมสีขาวสะอาดมาห่อร่างบอบบางไว้ เขามองสำรวจร่างเล็กที่หลับตาพริ้มในอ้อมกอดของเขาพลางฉีกยิ้มเหยียดอย่างผู้ชนะ..

เสร็จศึกครานี้ เขาได้อะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าตำแหน่งราชาของแวร์วูล์ฟเสียอีก

-SKYGDRGN-

-ยีราฟ-

วิ่งกลับไปที่หน้านิยายเด็กดีด้วยนะคะ