#เมื่อควีนวูล์ฟเป็นจีม ฉาก NC chapter16 [YOONMIN]

ยุนกิอึ้งกับคำขอร้องพร้อมกับใบหน้าแดงซ่านของบุคคลที่ขึ้นขื่อว่าเป็นองค์ราชินีแห่งแวร์วูล์ฟ คนตัวเล็กจ้องมองเขาอย่างเขินอาย ราวกับรู้สึกผิดที่เอื้อนเอ่ยขอร้องอะไรแปลกๆออกไป

เห็นแบบนั้นคนอย่างมินยุนกิก็ไม่อยากทำให้คำขอร้องของจีมินเป็นลมไป

ร่างโปร่งค่อยๆสอดแขนแกร่งของตนเกี่ยวเอวคอดบางขององค์ราชินีช้าๆ ก่อนจะยกร่างเล็กให้มานั่งคร่อมตัก แม้จะอยู่ใต้น้ำ แต่การที่เนื้อนิ่มขององค์ราชินีสัมผัสกับผิวกร้านของเขา ก็เรียกเสียงหัวใจให้เต้นไม่เป็นจังหวะได้อย่างดี

กลิ่นหอมขององค์ราชินี ทำให้มินยุนกิ อยากจะดอมดมแทบฝังไปทั้งร่าง

“จะไม่เสียใจทีหลังนะ..” แม้เขาจะรู้ดี ว่าคนที่เสียใจทีหลังนั่น ต้องเป็นเขา

แต่เพราะไม่อยากให้คำพูดของปาร์คจีมินที่เอ่ยขอเป็นหมัน.. ต่อให้เสียใจ เขาก็พร้อมที่จะทำ

ยุนกิพรมจูบบนใบหน้าสวยเพื่อนปลอบใจกับสิ่งที่เขาจะทำต่อไปนี้ มันอาจจะเจ็บสำหรับองค์ราชินีก็ได้ แม้ว่าปาร์คจีมินจะเคยกับเรื่องแบบนี้มาแล้ว แต่การทะนุถนอมก็ถือว่าสำคัญที่สุด

มือสากลูบไล้เอวคอดบาง ก่อนจะบีบเนื้อก้อนนิ่มทำให้อีกฝ่ายเสียววาบเล่นๆ จีมินนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อเจอสัมผัสที่ชวนขนลุกนี้เข้าไป ยุนกิหอมซอกคอขาวไปพลางนวดคลึงแก้มก้นนิ่มไป จนจีมินเผลอหลุดครางออกมาเป็นพักๆ

“อา..คุณยุนกิ...” ใบหน้าสวยแดงซ่าน แฝงไปด้วยแววตาแสนเคลิบเคลิ้ม หัวใจดวงน้อยเต้นกระเส่าไม่เป็นจังหวะ สองมือเล็กจิกหัวไหล่อีกฝ่ายแน่น บ่งบอกถึงความรู้สึกดีที่มันแล่นขึ้นแปลกๆ

“นายหอม..หอมมากๆ..” ยุนกิไม่ปฏิเสธความหอมหวานขององค์ราชินีสักนิด เขาอยากจะทำรอยรักให้เต็มเนินอกขาวนั่น หากแต่ติดที่ว่า เขาไม่ใช่เจ้าของร่างอรชรนี้ และเขาก็ไม่ต้องการให้ปาร์คจีมินแปดเปื้อนเป็นตราบาปไปมากกว่านี้

นิ้วสากค่อยๆแหวกกลีบก้อนเนื้อนิ่มเพื่อสัมผัสจุดอ่อนไหวขององค์ราชินี ปาร์คจีมินถึงกับสะดุ้งเล็กนิ้ว เมื่ออุณหภูมิของฝ่ามือมินยุนกิมันร้อนกว่าอุณหภูมิของน้ำที่เขาแช่อยู่ ยุนกิช้อนสายตามององค์ราชินีในอ้อมแขนของเขาอีกครา เชิงขออนุญาต จีมินก็พยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่แดงซ่านยิ่งกว่ามะเขือเทศสุก เมื่อเห็นแบบนั้น ยุนกิก็ค่อยๆดันนิ้วกลางของเขาเข้าช่องทางสวาทของอีกฝ่ายช้าๆ

“อื้อ..” จีมินหลุดครางออกมาทันที ทั้งๆที่ยังเข้าไปได้แค่ปลายนิ้วเท่านั้น..

“ถ้าเจ็บ..บอกฉัน ฉันจะทำเบาๆ” คนอย่างมินยุนกิ ไม่มีทางพูดว่าจะหยุดทำแน่ๆ เพราะความเซ็กซี่ขององค์ราชินีนั่นแหละ ทำเขาของขึ้นจนกู่ไม่กลับแล้ว แม้ตอนนี้อยากจะเข้าไปข้างในมากเท่าไหร่ แต่ความบอบบางของปาร์คจีมินมันค้ำคอ ทำให้ต้องอดทนอยู่แบบนี้

“ไม่ครับ...ผมแค่เสียว..” จีมินปฏิเสธพร้อมกับมุดหน้าเข้ากับแผงไหล่ของอีกฝ่าย

“แค่นี้ก็เสียวละหรอ..หึ....” เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ยุนกิดันก้านนิ้วของเขาเข้าสำรวจโพรงร้อนจนสุดความยาว เขาค่อยๆขยับนิ้วทีละนิดเพื่อปรับความคุ้นชินให้กับอีกฝ่าย ซึ่งเป็นไปตามคาด แค่นิ้วกลางหนึ่งนิ้ว องค์ชินีก็หลุดครางกระเส่าออกมา..ทั้งๆที่มันยังไม่ถึงไหนแท้ๆ

แต่มันน่ารัก..น่ารักจริงๆนะ...

“อึก..อื้อ คุณยุนกิ..ผมเสียว...” ยุนกิค่อยๆเพิ่มนิ้วของเขาเข้าไปในช่องทางสวาทของอีกฝ่าย พร้อมกับขยับเพื่อปรับความคุ้นชินอยู่อย่างนั้น จากสองนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้ว แต่ก็ไม่มีแววว่าอีกฝ่ายจะบ่นว่าเจ็บเลยสักนิด..มีแต่คำว่าเสียว

“ถ้าฉันเข้าไประวังจะเสียวกว่านี้นะ...” เขากล่าวแซว จีมินเลยทุบไหล่เขาเข้าให้ ก่อนจะพูดประโยคที่เขาไม่เคยคาดหวังจะได้ยินจากปากองค์ราชินี..

“ฮื่อ... ก็รีบเข้ามาสักทีสิ..”

พอได้ยินแบบนั้น มือไม้ก็สั่นอย่างบอกไม่ถูก ยุนกิเผลอกระตุกยิ้มเล็กน้อย อย่างไม่เข้าใจตัวเอง.. เอาแล้วไง.. โดนราชินีแผลงฤทธิ์ใส่ซะแล้ว..ไม่แปลกใจเลยที่ไอ้บ้าพวกนั้นจะสติแตกกันเป็นแถวหลังจากเจอองค์ราชินี..

“นาย..กำลังจะทำฉันเป็นบ้านะปาร์คจีมิน..”

มินยุนกิถอนนิ้วออกจากช่องทางร้อนของจีมินก่อนจะยกร่างขององค์ราชินีเล็กน้อย ค่อยๆขยับตัวองค์ราชินีให้ตรงกับหัวลำความเป็นชายที่แข็งขื่น เขาแกล้งถูปลายแก่นกายของเขากับปากช่องทางสวาทของจีมิน จนร่างเล็กเผลอร้องซี๊ดออกมา

“จะเข้าไปละนะ.. ถ้าเจ็บ..ให้จิกหลังฉัน..” ยุนกิกระซิบบอกร่างเล็กในอ้อมแขน ก่อนจะค่อยๆดันแก่นกายของตนเข้าไปช้าๆ

“อ๊ะ..อ๊าาา..คุณยุนกิ....” เพียงแค่ส่วนหัว จีมินก็หวีดออกมาทันที.. มันต่างกับนิ้วโดยสิ้นเชิง เป็นไงละ เจ้าเด็กอวดดี.. สองมือเล็กจิกไหล่เจ้าของแก่นกายแน่น ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านกลัดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ จนยุนกิอยากจะยั้งมือลงไปบ้าง แต่ก็รู้ๆอยู่ว่ามันยั้งไม่ได้แล้ว

“ฮึ่ม..อดทนหน่อย..” แต่ก็ไม่ปฏิเสธเหมือนกันว่าช่องทางที่เขากำลังเดินทางเข้าไปที่มันคับแคบและแน่นแค่ไหน มือเล็กที่จิกไหล่เขาอยู่ ก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาดันมันเข้าไปข้างในมากขึ้น

ขอโทษนะองค์ราชินี..แต่เขาเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน..

พรึ่บ!

ซ่าาา..าา....

น้ำถึงกับกระเพื่อมทันทีเมื่อยุนกิกดร่างขององค์ราชินีให้กลืนกินตัวตนของเขาจนมิดลำ จีมินถึงกับจุกจนพูดอะไรไม่ออก มือเล็กกระหน่ำทุบแผงอกเขาของคนที่โอบรัดเอวเขาอยู่ ระบายความเสียววนๆในท้อง

ยุนกิจงใจกดแช่ไว้แบบนั้นเพื่อให้จีมินชินกับขนาดของเขา

“พูดอะไรไม่ออกเลยหรอ?” ยุนกิแซวพร้อมกับยกยิ้ม จีมินเลยจัดการหยิกแก้มคนตรงหน้า

“คุณยุนกินิสัยไม่ดี..” ไม่เข้าใจว่าเขาไปทำอะไรผิดตอนไหน “อ๊ะ!..”

ฝ่ามือร้อนค่อยๆขยับสะโพกมนให้กลืนตัวตนของเขาในทางดิ่งช้าๆในจังหวะเนิบนาบ... จีมินที่สบตากับมินยุนกิอย่างจังก็มุ่ยหน้าด้วยความเคอะเขิน.. ไม่กล้าครางออกมาเพราะอาย แต่ก็พ่ายจังหวะที่ยุนกิเป็นคนบังคับอยู่ดี

“อื้อ..เสียว..อ๊ะ...อ๊ะ....” คนตัวเล็กแทบเกร็งไปหมดทั้งร่าง เพราะยุนกิเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น “ฮื่อ...คุณยุนกิ..น้ำ..น้ำมัน..เข้าไป อึก....อื้อ....”

ซ่าาาาาา....

คนตัวเล็กถึงกับเบิกตากว้าง เมื่อมินยุนกิอุ้มเขาขึ้นยืนเต็มความสูง ทั้งๆที่แท่งเอ็นร้อนยังเสียบอยู่คาร่าง จีมินหน้าแดงซ่านกว่าเดิม เพราะน้ำหนักของเขาเพิ่มขึ้นหลังจากโผล่พ้นน้ำ ทำให้แก่นกายของยุนกิฝังเข้าไปลึกกว่าเดิม

คนเจ้าเล่ห์กระตุกยิ้มก่อนจะใช้มือบีบแก้มก้นนิ่ม พยุงให้ขยับขึ้นลงตามจังหวะของเขา คนตัวเล็กในอาณัติก็หลุดครางออกมาทันที

“ตัวหนักจังนะเรา...”

“อ๊ะ..อา....คุณยุ..น...กิ..อ๊าาา...ส..เสียว....” จีมินเกาะไหล่อีกฝ่ายแน่นเพราะกลัวจะพลัดตก.. ไม่ใช่กว่ากลัวจะพลัดตกลงพื้น แต่กลัวจะพลัดตกจนกระแทกใส่ไอ้นั่นมากกว่า

ยุนกิแกล้งให้จีมินหย่อนสะโพกเข้าหาแก่นกายของเขาสองสามที เขาก็ดันร่างเล็กให้นอนราบกับขอบอ่างโดยที่เขาตามไปคร่อมทับ

“จีมินอา..นายกำลังจะทำให้ฉันสติแตกนะ...” เขาขยับเร่งจังหวะพร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมหวานที่ลอยโชยออกมาจากร่างองค์ราชินี ริมฝีปากสากของเขากดพรมจูบน้ำเนินอกขาวนวน เลือกที่จะละเลยการทำรอยไว้ ไม่อยากให้มันแปดเปื้อนร่างขาวสะอาด

และทุกอย่างก็ชะงักลงเมื่อมือกร้านของยุนกิไปสัมผัสเข้ากับแก่นกายเล็กที่ตื่นตัวของจีมิน โถ่เว้ย..ลืมตรงนี้ไปได้ยังไงเนี่ย..

“จะให้ฉันทำให้ หรือนายจะทำเอง..” จีมินยังไม่เข้าใจคำถามของยุนกิเท่าไหร่ เพราะมัวแต่เคลิบเคลิ้มกับแรงกระแทกจากช่วงล่าง

“อ..อะ...อะไรนะครับ?”

หมับ!

“ช้า..” ยุนกิเลือกที่จะจับหมับเข้าที่แท่งเอ็นเล็กที่ตื่นตัวของจีมินก่อนจะชักรูดปรนเปรอให้ ในขณะที่ท่อนล่างของเขากำลังขยับ และเมื่อเป็นแบบนั้นมันก็สร้างความเสียวซ่านให้จีมินเท่าทวีคูณ คนตัวเล็กถึงกับครางออกมาฟังแทบไม่ได้ศัพท์

“อ๊ะ....อ๊า...คุณยุนกิ...อ๊า...ผม..ฮืออ...ซี๊ดดด..” แค่เสียงครางเรียกชื่อเขา ยุนกิก็แทบจะเป็นบ้า เขาเผลอสอบสะโพกกระแทกตรงจุดกระสันของจีมินอย่างแรงตามสัญชาตญาณสัตว์ป่า ซึ่งคนใต้ร่างเองก็เด้งสะโพกสวนอย่างเอาเรื่อง อีกทั้งยังตอดเขาดีอย่างกับเคยมาแล้วหลายยก

ซึ่งเขาเข้าใจว่ามันเป็นสัญชาตญาณเหมือนกัน

ในความหมายของหมาป่า ก็เหมือนช่วงติดสัตว์นั่นแหละ

แผละ!

ไม่นานนักแท่งเอ็นน้อยในมือเขาก็ทะลักน้ำกามสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องขาวเนียน กลิ่นของมันหอมราวกับขนมปังเนยนม จนยุนกิอดใจไม่ได้ที่จะชวดชิมมัน... จีมินเห็นอีกฝ่ายละเลงลิ้นกับฝ่ามือเพื่อชิมน้ำกามจากตัวของเขา ก็เอี้ยวหน้าหลบด้วยความเขินอาย..

ทำไมคนพวกนี้ถึงไม่เคยนึกรังเกียจเขาบ้างเลยนะ..

“หวาน...” ยุนกิสบถออกมาเบาๆ “หวานมากเลย..” เขาชายตามองใบหน้าของจีมินที่หลบตาสายของเขาด้วยความเขินอาย ยุนกิจึงโถมเข้าหา ลดใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะหอมเข้าที่แก้มนิ่มหนึ่งฟอด..

“จะบ้าตาย..เพราะนายจริงๆแม่งเอ๊ย..”

“อ๊ะะะะ..คุณยุนกิ! ฮะห์..” จีมินถึงกับเชิดหน้าขึ้นเมื่อยุนกิดันเร่งจังหวะช่วงล่างเข้ากระแทกจุดกระสันภายในของเขารัวๆ  “อ๊าห์..ฮะ...อื้ออ....” สองมือเล็กตะปบเข้ากับศีรษะคนเหนือร่างบีบนวดมันระบายความเสียวซ่าน..

ยุนกิรู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า เขาจะพาปาร์คจีมินแตะสวรรค์อยู่ร่ำไร..

เสียงก้อนเนื้อกระแทกกันดังว่อนท่างกลางเสียงน้ำตกที่ไหลลงสู้บ่อน้ำร้อน อุณหภูมิอบอุ่นภายในสวนหย่อมเล็กๆ มันทำให้เซ็กส์ของพวกเขาดูอบอุ่นขึ้นกว่าเดิม อ้อมแข็นแกร่งของยุนกิช้อนร่างเล็กขององค์ราชินีมาโอบกอด พร้อมกับพรมจูบให้กำลังใจ ปาร์คจีมินก็ไม่วาย สวมกอดร่างโปร่งแนบแน่นราวกับเขาเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดหาย

“อ๊าาาาห์..คุณ..คุณยุนกิ..” เสียงครางชื่อเขาของปาร์คจีมิน องค์ราชินีแห่งไทกา มันดังก้องอยู่ในหัว ยุนกิไม่สามารถจะถอนตัวออกจากคนคนนี้ได้อีกแล้ว

ทันทีที่น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าฉีดท่วมท้นช่องทางร้อน ร่างโปร่งกระชับท้ายทอยขององค์ราชินีเข้ารับจูบที่แสนอบอุ่นของเขา เขาป้อนทุกอย่างในความรู้สึกใส่ให้จีมินในรสจูบอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ที่เขาคิดว่าเขาจะพูดกับปาร์คจีมินแค่ครั้งเดียว...

“หัวใจฉัน..เป็นของนายแล้ว ปาร์คจีมิน..”