#เวอร์จินดีวาล ฉาก NC chapter 5 [MONMIN] ทูโอพลัส

“ถือว่านี่เป็นบทลงโทษที่นายน้อย ไปเล่นกับไอ้ตัวสกปรกนะครับ”

คิมนัมจุนเหยียดยิ้ม ก่อนจะเริ่มสร้างฝันร้ายที่ทำเอาเวอร์จินจดจำมันไปตลอดชีวิต..

เขาโถมเข้าหาร่างบอบบางที่นอนสิ้นท่าอยู่บ่นเตียง จับอีกฝ่ายให้นอนหงายก่อนจะกดถ่างขาเรียวที่ถูกมันให้อ้าออก แล้วฉีกอันเดอร์แวร์สีขาวนั่นออกให้พ้นทาง โดยไม่สนใจว่ามันจะบาดผิวเนียนสวยหรือไม่ ร่างสูงถึงกับลอบเลียริมฝีปากของตนเอง เมื่อพบปากช่องทางสวาทสีสวยที่เขาไม่ได้แตะต้องมันมานานมากแล้ว

มันยังดูน่าลิ้มลองเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน..

“อื้อออออ!!”

เวอร์จินกระตุกร่างทันทีที่คิมนัมจุนดันเจ้าสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในช่องทางสวาทของตนโดยไม่ให้สัญญาณ ความเจ็บแปล๊บแล่นขึ้นจนชาไปทั่วร่าง สืบเนื่องจากไม่ได้ถูกรุกล้ำมาเป็นเวลานาน

วืดดดดดดดดด...

ทันทีที่ดันเข้ามาจนสุด นัมจุนไม่รอช้า เขาคว้ารีโมทเพื่อควบคุมการสั่นไหวของมัน อีกทั้งยังเร่งเอาเองตามใจชอบ ร่างเล็กที่ถูกพันธนาการด้วยเชือกผ้าสีแดง ถึงกับตัวสั่น พยายามดิ้นขลุกขลักไปมาอย่างทรมาน

“อุ่ก..อื้ออ....อื้ออออ.. ฮึก...”

สิ่งที่คิมนัมจุนชอบที่สุดคือการจดจ้องมองร่างอรชรนั่นบิดเร้าด้วยความทรมาน ยิ่งเห็นอีกฝ่ายพยายามดิ้นพล่านกระตุกปมเชือกมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบใจมากเท่านั้น

“เอาสิ ปาร์คจีมิน..ดิ้นให้มากกว่านี้อีก..” เขาใช้มือหยาบจิกเข้าที่เรืองผมสีอ่อนของเวอร์จิน ก้มลงกระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เห็นใบหน้าสวยขมวดคิ้ว และแววตาวาวด้วยคราบน้ำตา ก็รู้สึกสมใจ

แต่เขาจะไม่หยุดไว้เพียงเท่านี้แน่นอน

นัมจุนคร่อมร่างเล็กไว้ เขาถอดเสื้อเชิร์ตสีสะอาดที่สวมอยู่ออก ซับน้ำตาให้อีกฝ่ายใต้ร่าง กลิ่นน้ำหอมของเขา ทำให้ปาร์คจีมินเวอร์จินส่ายหน้าหลบ ก่อนจะกัดลูกแก้วสีแดงที่คาดปากนั้นแน่น เมื่อนัมจุนดันครอบครองยอดอกสีอ่อนของเขาด้วยลิ้นร้อน

“อา...อื้ออออ!!..” จะบ้าตาย ร่างกายแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อนัมจุนป้อนความเสียวซ่านให้ไม่หยุดหย่อน สองมือเล็กที่ถูกมัดไขว้หลังจิกปมเชือกอย่างทรมาน อยากดิ้นให้หลุด แต่ไม่มีแม้กระทั่งแรงจะขยับ

“ฮาห์..หอม..” ร่างสูงสูดกลิ่นดอมดมเรือนร่างขาวสะอาดอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะหยุดปลายจมูกโด่งของเขาที่ แท่งเอ็นสีสดที่เริ่มตื่นขึ้น แข็งขื่นสั่นระริก นัมจุนช้อนสายตามองร่างเล็กที่ตอนนี้สบตากับเขาอยู่

เมื่อเห็นแบบนั้นนัมจุนก็เลือกที่ผละออกมา เพราะเขารู้ว่าเวอร์จินต้องการอะไร

“อย่าหวังจะให้ฉันปรนเปรอนายเชียว...” เขาหยิบวัตถุนำสั่นอีกอันหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก ขนาดของมันเท่ามวลบุหรี่ มีสายโยงไปถึงตัวเครื่องคุมสั่นขนาดเท่ารีโมทสเตอรีโอ นัมจุนทาบมันกับแท่งเอ็นน้อยนั่น ก่อนจะนำเทปกาวขนาดหนึ่งเซนมาพันรอบๆตัวนำสั่นกับตัวตนของเวอร์จิน

ร่างเล็กถึงกับส่ายหน้าด้วยน้ำตาไหลพราก

“คราวนี้..ครางออกมาให้ดังๆนะ” นัมจุนปลดลูกแก้วที่คาดปากเวอร์จินออก ทันทีที่ปากเป็นอิสระ คนตัวเล็กก็หอบหายใจถี่ พร้อมกับพ่นคำด่าออกมา

“คุณมันสวะ!! สกปรก..จิตใจสกปรก!! ดีวาลยังบริสุทธิ์กว่าคุณด้วยซ้ำ!!! ไอ้เดนคนเอ๊ย!!!”

นัมจุนกระตุกยิ้มทันทีเมื่อได้ยินคำด่าที่พ่นออกมาจากปากเล็กๆนั่น เขากดเปิดสั่นแล้วเร่งจนสุดอย่างไม่ใยดี ร่างเล็กที่ถูกพันธนาการถึงกับเกร็งไปทั้งร่างพร้อมกับหวีดร้องลั่นห้อง

“ด่าผมอีกสินายน้อย เอามาสิ พ่นมันออกมาเยอะๆ!!”

เขาหัวเราะร่าด้วยความสะใจ เวอร์จินตัวสั่นจิกทึ้งเชือก กลิ้งเกลือกไปมาบนเตียงอย่างทรมาน นัมจุนเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะหยิบแส้เส้นสีดำขลับ เข้าฟาดที่แก้มก้นนิ่ม

เพี๊ยะ!

“ฮะห์ อ๊าาา...า.....!! อึก อ๊าาาาาา!!! เจ็บ ฮืออออ..เจ็บ” ปาร์คจีมินเกร็งจนตัวงอ แต่ความสันมันบังคับให้เขาต้องเหยียดตัวตรงเหมือนเดิม เพราะมันเสียววาบไปทั้งร่าง คนตัวเล็กกัดปากแน่น เพื่อกลัดกลั้นอารมณ์ แต่ถูกคิมนัมจุนบีบคางเองไว้

“อย่ากัดปากสิ..” เขาบดเบียดจูบร้อนให้กับเวอร์จิน ละเลงลิ้นกวาดควานหาความหวานจนทั่วโพรงปาก พลางบีบเค้นแก้มก้นนิ่มอย่างสนุกมือ ก่อนจะดึงไวเบรตแท่งซิลิโคนออกจากช่องทางสวาท ในขณะที่ดึงความสนใจของเวอร์จินด้วยจูบที่เร่าร้อนของเขา มือหนาปลดกางเกงของตนอย่างชำนาญ แหวกแก้มก้นนิ่มแล้วดันตัวตนของเขาเข้าไปจนมิดลำ!

“อุ่ก..อื้ออออออออออออออออ!!!” จีมินถึงกับร้องลั่นความเจ็บแปลบทางช่องทางหลังทำให้ร่างเล็กเผลอขับปากของนัมจุนแน่น จนเขาต้องดันออก

“ชอบความรุนแรงใช่มั้ย? หื้ม?” นัมจุนมองหน้าปาร์คจีมินเวอร์จินด้วยสีหน้าคาดโทษ ริมฝีปากของเขาเปรอะไปด้วยเลือด เขาช้อนร่างอวบที่ถูกมัดขึ้นมานั่งคร่อมตัก ก่อนจะกดกระแทกสะโพกมนเข้ากับตัวตนของเขาอย่างแรง

“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!”

เวอร์จินกรีดร้องด้วยร่างกายที่กระตุกพร่า นัมจุนกดกระแทกร่างเล็กอย่างไม่ใยดี พร้อมๆกับฟาดมือเข้าที่แก้มก้นจนเป็นริ้วสีแดง เครื่องไวเบรตที่ทำงานอย่างรุนแรงที่แท่งเอ็นเล็ก ทำเอาจีมินจะขึ้นสวรรค์อยู่ร่ำไร

“แน่น..เหมือนเดิมเลย จีมินอา...”

นัมจุนมองที่หน้าทรมานของคนที่คร่อมเหนือร่าง กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างมีความสุข นี่แหละ ดันเจี้ยนของเขา! ใครที่เขามา จะไม่สามารถออกไปโดยไร้รอยแผลได้!!!

เมื่อควบคุมจังหวะสะโพกให้จีมินได้แล้ว คราวนี้นัมจุนคิดว่าจวนจะถึงเวลา  เขาปล่อยให้คนตัวเองขยับร่างกายบนตัวเขาเองด้วยความร่าน ซึ่งเวอร์จินทำแบบนั้นพร้อมน้ำตา ก็เพราะความกระสันมันเดินมาถึงเกินครึ่งทาง และมันดันหยุดไม่ได้เสียแล้ว

“อ๊า..ฮะห์....อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ..คุณ.นั..ม จุน อ๊ะ ...!”

ทั้งเสียวทั้งสั่น และทรมาน มันช่างถูกใจคิมนัมจุนเสียจริงๆ

“ตอดเยอะดีนี่..ฮ่าห์..แบบนั้นแหละปาร์คจีมิน”

 เขาหยิบไวเบรตรูปทรงรีไข่ขึ้นมา ก่อนทาบมันติดกับยอดอกสีทับทิมที่ตั้งชูชันและแปะด้วยเทปกาวใสทั้งสองข้าง จีมินเชิดหน้าขึ้นพลางขยับสะโพกด้วยความทรมาน น้ำตาและน้ำลายไหลลงมาผสมกันจนใบหน้าสวยเลอะไปหมด

สองมือเล็กจิกปมเชือกที่ตอนนี้รัดแน่นขึ้น เพราะคิมนัมจุนตั้งใจให้เป็นแบบนั้น

“อ๊าาาา....าา...พระเจ้า...อึก....ไม่นะ...ไม่......อื้ออออ....”

จีมินส่ายหน้าทั้งๆที่ร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ นัมจุนกดร่างเล็กให้กลืนกินตัวตนของเขาจนลึกสุดแตะจุดกระสันในช่องทางร้อน ก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนท่วม และไหลทะลักออกมา ทุกอย่างอยู่ในความเงียบงัน มีเพียงเสียงหอบหายใจของปาร์คจีมินและเสียงสั่นของไวเบรตเตอร์ที่ติดอยู่บนร่างกายสามแห่งเท่านั้น

คิมนัมจุนกระตุกยิ้มก่อนจะยกร่างบอบบางทั้งร่างไปนั่งบนม้าไม้ทรงสามเหลี่ยม แหวกกลีบอวบของสะโพกมนให้ร่องตรงกลางสอดเข้ากับด้านเหลี่ยมของมันพอดิบพอดี เขาผูกเชือกที่ติดกับลำตัวจีมินโยงขึ้นไปผู้กับคานเหล็กด้านบน กันคนตัวเล็กลงจากม้าไม้โดยไม่ได้รับอนุญาต

“ฮ่า..ห์ ไม่เอา..ฮึก....ไม่เอาอันนี้...”

จีมินส่ายหน้า..

“หื้ม? ทำไม?.. โยกม้าเล่น รอฉันมีอารมณ์ไม่ได้หรือยังไง?” นัมจุนว่า พลางเตะเข้าที่ขาโค้งของม้าไม้จนมันเริ่มโยก เท่านั้นจีมินก็ร้องซี๊ดออกมาด้วยความทรมาน

“หึ..นี่แค่พึ่งเข้ามาเอง..ตอนนายไม่อยู่..ฉันเตรียมอะไรสนุกๆไว้รอตั้งหลายอย่างเลย ปาร์คจีมิน”

ยีราฟ

-SKYGDRGN-