#ซอมบี้บีทีเอส ฉาก NC PART 26 [KOOKMIN]

อารมณ์ของจองกุกกำลังปะทุและใกล้จะระเบิดเต็มที เขารีบช้อนตัวร่างเล็กหายเข้าไปในห้องเก็บสต๊อกสินค้าโดยที่จีมินพยายามดิ้นทักท้วงแต่ก็ไม่เป็นผล


แกร่ก!


เสียงลงกลอนประตูกทำเอาจีมินสะดุ้งสุดตัว

"นายทำให้ฉันโมโห ปาร์คจีมิน!!"


"อย..อย่านะจองกุก!"
จีมินที่โดนอุ้มพาดบ่า ถูกวางลงบนถุงปุ๋ยขนาดใหญ่ พิงกับชั้นเหล็กที่มีอุปกรณ์ทำสวนเรียงรายเต็มไปหมด จีมินพยายามจะลุกหนี แต่ถูกจองกุกคว้าเอวบางไว้ แล้วผลักให้ไปนั่งดั่งเดิม


จองกุกคว้าข้อมือเล็กหนึ่งข้างให้ไปติดกับคานเล็กที่ใช้วางสินค้า ก่อนจะดึงเส้นพลาสติกมารัดข้อมือเล็กไว้



"จองกุก! นี่!!" จีมินใช้มืออีกข้างที่ยังไม่ถูกพันธนาการ ปัดป่ายตบตีอีกคน แต่จองกุกกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับมันแม้แต่น้อย

จองกุกจับมืออีกข้างของจีมินที่กำลังโจมตีเขาอยู่ให้ไปแนบกับคานเหล็กอีกด้าน และใช้เส้นพลาสติกอีกเส้นรัดไว้กับคานเหล็ก






จีมินหมดหนทางที่จะหนีแล้ว..


"แค่ตอบว่าจะเลือกใคร มันยากมากใช่มั้ยปาร์คจีมิน!!"

"ม..ไม่ใช่นะ จองกุก..คือว่า...อื้อออ!!"


เสียงของจีมินขาดหายไปเมื่อจองกุกโน้มกดริมฝีปากลงมาที่ริมฝีปากนุ่มของเขา
ด้วยอารมณ์ที่ดุเดือด จองกุกขบเม้มที่กลีบปากของอีกฝ่ายอย่างไปปราณี พร้อมลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจโพรงปากของอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง หวังให้ความหวานในตัวของปาร์คจีมินคนนี้ เป็นของเขาเสียจนหมด!



"อื้อออออออออ..."
มือหนาล้วงเข้าไปสัมผัสเม็ดทับทิมที่อยู่ใต้เสื้อยืดแขนยาวสีน้ำเงินของจีมิน พลางหยอกล้อกับเม็ดสีสวยไปมา จนร่างบางที่ถูกพันธนาการเริ่มบิดตัวและส่งเสียงครางในลำคอ





จองกุกถอนจูบออกมาอย่างเนิบนาบ น้ำลายที่ผสมปนเปกันไหลยืดออกมาจากปากของอีกฝ่ายเป็นน่าพอใจ เพราะปาร์คจีมินตอนนี้ใบหน้าเริ่มขึ้นริ้วสีแดงที่พวงแก้มใสแล้ว


จองกุกมุดศีรษะทุยๆของเขา เข้าไปในเสื้อของอีกฝ่ายเพื่อได้ใช้ริมฝีปากของเขาหยอกล้อกับเม็ดทับทิมสีสวยนั้นต่อ


"อ๊าาาา...จ..จองกุก... อื้ออออออ"
จีมินพยายามจะสลัดตัวหนี แต่จองกุกกลับโอบรอบเอวของเขาแน่น ส่งลิ้นร้อนไปเลียวนรอบยอดอกและขบกัดอย่างพึงพอใจ



มือหนาถือวิสาสะเข้ากอบกุมแก่นกายเล็ก ในขณะที่ยังง่วนกับการหาความหวานจากยอดอกของจีมินอยู่


จองกุกหัวเราะในลำคอเบา เมื่อเห็นว่าแท่งร้อนของจีมินมันแข็งตัวเอาเสียแล้ว ช่างเป็นคนที่อ่อนไหวอะไรขนาดนี้ ร่างสูงค่อยๆมุดออกจากเสื้อของอีกฝ่าย


"นายมีอารมณ์แล้วปาร์คจีมิน"



คำพูดของจองกุก ทำเอาจีมินต้องหลบหน้าด้วยความเหนียมอาย


จองกุกไม่รอช้า รีบร่นกางเกงตัวนอกพร้อมชั้นในของอีกฝ่ายลงไปกองที่เข่า ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าไปชิมความหวานจากยอดแท่งร้อนนั้น


"อ๊ะ อ๊าาาาาาจองกุก ซี๊ดส์......จ..จองกุก"



จีมินกัดปากแน่นเมื่อจองกุกส่งลิ้นร้อนมาสัมผัสเข้าที่จุดอ่อนไหวของเขา มันเสียวซ่านจนจีมินอยากจะหายกลืนไปกับอากาศ


จองกุกไม่มีท่าทีจะหยุดง่ายๆ เขาใช้ปากของเขาดูดชิมความหวานจากแก่นกายของจีมินไม่หยุดหย่อน เพราะมันหอมและหวานมากๆ เพราะสิ่งเร้านี้ทำให้จองกุกเพิ่มจังหวะและแรงในการดูดชักรูดแกนของอีกฝ่าย เสียงครางของจีมินดังระงมไปทั่วห้อง



"อ่าาาา...อ๊าาาจองกุก ฉัน..ฉันจะไม่ไหวแล้ว....จองกุกอา...."


เมื่อได้ยินแบบนั้น จองกุกก็รีบผละออกมาจากแก่นกายเล็กทันที จนจีมินรู้สึกกระอักกระอ่วนและอึดอัด



"นายจะสุดอยู่คนเดียวไม่ได้!!"


ว่าแล้วจองกุกก็ปลดกางเกงพร้อมกับชั้นในของเขาลงไปกองกับเข่า แล้วยกเรียวขาเล็กของอีกฝ่ายให้เห็นช่องทางสีสวยที่อยู่ข้างหลัง จองกุกเหยียดยิ้ม ก่อนจะใช้นิ้วของเขาคว้านเอาน้ำลายในปากของจีมินออกมา ป้ายในช่องทางหลังเพื่อสร้างน้ำหล่อลื่น



"น..นายต้องสุดไปกับฉัน!"



จองกุกว่าพลางกดแก่นกายร้อนของเขาที่แข็งทื่อ เข้าไปที่ช่องทางหลังนั้นทันที จีมินรู้สึกเหมือนจะบ้าตาย ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่จีมินก็ยังรู้สึกถึงความเจ็บและคิดว่ามันใหญ่ไปสำหรับช่องทางนี้อยู่ดี!


"อ๊าาาาาาาาาา เจ็บ...จ...จองกุก เจ็บบบบ อื้อออออ...."


จีมินเกร็งไปหมดทั้งตัว จนจองกุกแอบกัดปากระงับความอึดอัด เพราะช่องทางนี้ตอดรัดเขาแน่นเสียเหลือเกิน


"ไอ้เตี้ย อย..อย่าเกร็ง!"




กว่าจนกดเข้ามาได้จนสุด จองกุกก็หอบก่อนไปพลาง จีมินเองก็เช่นกัน

เมื่อคิดได้ดังนั้น จองกุกก็เริ่มขยับสะโพกของเขาสวนกับแรงตอดรัดนั้น และเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ


"อ๊าาาาา...ซี๊ดส์ จองกุก.... อ๊ะ....ตรงนั้นมัน....อื้อออออ.."



จีมินเริ่มคลายความเจ็บปวดลงไปบ้างแล้วเปลี่ยนมาเป็นความรู้สึกเสียวซ่านจนยากจะควบคุม เหงื่อเม็ดใสผุดขึ้นตามใบหน้าสวยและใบหน้าที่เย้ายวน ยิ่งทำให้จองกุกอยากจะขยี้คนตรงหน้าให้แหลกคาร่างของเขา


"อืมมมห์ จีมินอา..."


จองกุกโผเข้ากอดร่างเล็กแนบแน่น ค่อยๆปลดพันธนาการให้อีกฝ่ายจนหมดในขณะที่ส่วนล่างของเขายังทำงานอยู่ จีมินก็เผลอโผเข้ากอดจองกุกเหมือนกัน พร้อมกับปล่อยเสียงครางออกมาไม่หยุดหย่อน



รู้สึกดี....


รู้สึกดีกับจองกุกที่สุดเลย






แต่สายตาของจีมินกลับไปสะดุดอะไรบางอย่าง ที่หน้าต่างบานเล็กที่ติดกับประตูห้องเก็บสินค้านี้
ผมสีน้ำตาลและสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมองมาในขณะที่เขากับจองกุกกำลังสุขสมกันอยู่




คิมแทฮยอง..!?

#ซอมบี้บีเอส ฉาก NC PART 26 [VMIN]

แทฮยองคิดว่าจะไม่ใช้ความรุนแรงกับคนที่อยู่ใต้ร่างเขาซะแล้ว แต่จีมินกลับขัดขืนเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ทีกับไอ้จอนจองกุก ยังปล่อยให้มันมัดได้ง่ายๆ


ใช่ เห็น.. แทฮยองเห็นทุกอย่างตั้งแต่แรก!!



แม้จะจับข้อมือเล็กให้หยุดทุบตีเขาแล้ว จีมินก็ยังเอาหัวโขกใส่หน้าเขาอีก

"จะฤทธิ์อีกนานมั้ย!!"



ตุ่บ!

"อึ่ก!"


แทฮยองซัดหมัดของเขาเข้าที่หน้าท้องบางอขงจีมิน จนร่างเล็กนิ่งลงไปพลาง
"หยุดนะ แทฮยอง....." แม้จะไม่มีแรง จีมินก็ยังเอ่ยท้วงเขาอยู่ดี และพยายามเค้นหาแรงมาขัดขืน


จองกุกมัดแล้วยังปล่อยได้


แต่กับเขาคงปล่อยไม่ได้แน่ๆ!!




แทฮยองรวบข้อมือเล็กสองข้างแล้วเอื้อมมือไปหยิบเทปกาวที่อยู่ใกล้ๆมาพันข้อมือเล็กสองข้างติดกัน ก่อนจะกดให้มันราบลงไปเหนือศีรษะอีกฝ่าย ฉีกเทปกาวขึงให้ติดพื้นอีก


"แทฮยอง อย่านะ!! ฮึก.." จีมินรู้ดีกว่าเทปกาวมันแน่นเหนี่ยวกว่าเส้นพลาสติกหลายเท่า เขาไม่มีทางหลุดออกไปได้แน่ มีแต่คนเหนือร่างเท่านั้นที่จะปล่อยเขาไปได้
น้ำตาใสไหลลงอาบสองแก้ม อย่างห้ามไม่ได้


 "ขอร้องละแทฮยอง... ฉันขอโทษ ฮือออ.. ขอโทษ"




แต่แทฮยองตอนนี้ เขาโมโหและเจ็บเกินกว่าจะสนใจเสียงอ้อนวอน
เขากับจองกุกไม่เหมือนกัน! จองกุกอาจจะปล่อยจีมินไปได้ แต่สำหรับเขา ไม่มีวัน!!



แทฮยองจัดการถอดกางเกงตัวนอกพร้อมชั้นในของอีกฝ่ายแล้วเควี่ยงมันไปให้พ้นทาง แทฮยองคว้านเอาน้ำลายในปากของตนเองใส่นิ้วนางและนิ้วกลางของเขาจนชุ่ม แล้วยัดมันไปที่ช่องทางสีสวย อย่างไม่มีรีรอให้อีกฝ่ายมีอารมณ์ร่วม



"อ๊าาาาาาาาาา!"


เพราะมันกระทันหันเกินไป จีมินไม่ได้เตรียมใจมากเลยสักนิด นิ้วสองนิ้วเข้ามาอยู่ในตัวทั้งๆที่ยังเจ้บจากเมื่อเช้าไม่หาย


"อย่ามามองกูด้วยสายตาแบบนั้น!" แทฮยองหงุดหงิดที่จีมินทำหน้ายักษ์ใส่เขาทั้งๆที่เสียเปรียบและใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แทฮยองหยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่งที่พาดอยู่บนราวใกล้ๆจัดการ เอามันปกลงที่ใบหน้าอีกคน ดักทางมองเห็น


"อึก! อื้ออออออ.... แทฮยองงง อย....อย่าทำแบบนี้ อ๊าาาา"
จีมินเริ่มเกร็งตัว เมื่อแทฮยองขยับนิ้วทั้งสองเล่นอย่างสนุกสนาน ไม่หนำซ้ำยังใช้มืออีกข้างที่ยังว่าง กดตรงรอยหยักบนยอดแก่นกายของเขาอีก


"กูไม่เหมือนไอ้เด็กที่ต้องออมให้มึง"


"อ๊าาาาา..หย..หยุดนะ!"



"กูจะทรมาณมึงให้ถึงที่สุด!!"



แทฮยองถอดนิ้วของเขาออก ปลดกางเกงของตัวเองเผยให้เห็นแก่นกายสีแทนที่พร้อมจะเข้าไปสำรวจในตัวปาร์คจีมิน และไม่รอช้า แทฮยองกดมันเข้าไปในร่างของจีมินทันที


"อ๊าาาาาาาาา ท....แทฮยอง.... ฉันเจ็บ....เจ็บนะ ไอ้บ้าาาาา! ไอ้โรคจิต!!"



แม้จะมองไม่เห็นแต่จีมินก็สัมผัสได้ถึงแท่งร้อนของอีกฝ่าย ไม่หนำซ้ำยังก่นด่าออกมา ยิ่งทำให้แทฮยองหงุดหงิดไปอีก


ยังไม่ทันที่จะเข้ามาจนสุด แทฮยองก็กระแทกสะโพกของเขาใส่อีกฝ่ายที่ยังปากดีทันที พลางใช้มือคลึงแก่นกายอีกคนไปมา


"อ่าาาห์ แน่น..เหี้ยๆ" แทฮยองกัดฟันทน

นี่หรือ? คนที่เพิ่งโดนเอาเมื่อตอนเช้า ทำไมมันตอดรัดได้รัดดีขนาดนี้กัน!



"อื้มมมมม แทฮยองงงง..." ความแน่นของเทปกาวทำให้จีมินขยับตัวไปไหนไม่ได้ นี่เขาต้องเป็นเบี้ยล่างต่ออารมณ์รุนแรงของแทฮยองแบบนี้นะหรอ?


แทฮยองถกเสื้อของอีกฝ่ายขึ้น พร้อมกับโน้มตัวลงไปขบหยอกล้อกับเม็ดทับทิมสีสวยของอีกฝ่าย ทั้งขบทั้งกดและทำร่องรอยไว้ตามเนินอกอีกฝ่าย


"อ๊ะ อ๊าาาา แทฮยอง! ฉัน..จ...เจ็บนะ!!! อ๊าาาาาาา"

จีมินลั่นออกมาอีกครั้งเมื่อแทฮยองเพิ่มแรงกระแทกที่ช่วงล่วงและแรงดูดตรงยอดอกมากขึ้น ไม่หนำซ้ำยังใช้มือชักรูดแกนของเขาไปด้วย


รุนแรง..จนจีมินอยากจะบ้าตาย


มันเสี่ยวซ่านและเจ็บปวด ไม่นุ่มนวล..
ไม่มีผ่อนเบาเหมือนจองกุก.. ยิ่งทำให้จีมินนึกถึงจองกุกมากขึ้นไปอีก



"ฮึก...ฮือออ..อื้อออออ ท...แทฮยองงงง!"


จีมินสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆผ้าขนหนูที่ปรกหน้าเขาอยู่ก็ถูกดึงออก แทฮยองโน้มใบหน้าลงมาลิ้มรสที่ซอกคอขาว แล้วจัดการขบเม้มทำรอย ทั้งๆที่ยังเร่งจังหวะสะโพกและมือที่ชักรูดแกนของเขาอยู่อย่างต่อเนื่อง




"อาาา.. อาาาาาา....." จีมินไม่ปฏิเสธเลยว่ามันเสียวกว่าที่จองกุกทำกับเขาหลายเท่า แล้วตอนนี้ก็สัมผัสได้ว่าน้ำสีขาวขุ่นใกล้จะทะลักออกมาจากแก่นกายของเขาแล้ว


หมับ!


"จะแตกหรอ ไม่ให้หรอกเว้ย!!" แทฮยองบีบยอดแกนของคนใต้ร่างไว้

"ห...ให้ฉันแตกเถอะแทฮยอง...อือออ... ขอร้องละ...."


ทรมาณ...อึดอัด ขยับไม่ได้เลย อยากหลุดออกไป อยากหลุดออกไปสักที!



"ไม่ให้! ถ้ากูไม่แตกมึงก็ไม่ต้องแตก!!!" แทฮยองลดจังหวะสะโพกของเขาลงจนจีมินทรมาณ ร่างเล็กสั่นสะท้านด้วยความต้องการที่เพิ่มขึ้นมา


"ฮึกกก..แทฮยองงง...." แม้แทฮยองจะยังอยู่ในตัวของเขา แต่ตอนนี้แทฮยองเลือกที่จะไม่ขยับใดๆเลย ยิ่งทำให้จีมินอึดอัดขึ้นไปอีก



"ทำไม? เป็นอะไร?" แทฮยองเหยียดยิ้มเมื่อสีหน้าคนตรงหน้ามันเปลี่ยนไป..

"อาาา..อย....อย่าทำแบบนั้น" แทฮยองคลึงแก่นกายอีกคนไปมา และสะกิดยอดของมันเล่นทั้งๆที่บีบปลายยอดไว้อยู่ จนจีมินอยากจะบ้าตายเพราะความเสียวและความต้องการ


"ขอร้องกูสิ.."แทฮยองเลิกคิ้วกวนใส่คนตรงหน้า ใบหน้าของจีมินแดงก่ำด้วยความโกรธและความเหนียมอาย เกลียดที่รู้สึกแบบนี้ที่สุด!!!


"จะไม่ขอก็ได้นะ" แทฮยองว่าพลางส่งลิ้นร้อนของเขาไปสัมผัสยอดแกนอีกฝ่าย ทั้งๆที่ยังบีบแน่น

"อ๊ะอ๊าาาาา แทฮยอง.. อื้อออออ .....ก...ก็ได้ๆ..."








"ท...แทฮยอง..... ขอร้อง...ช..ช่วยทำให้สุดที....อื้อออออออ ขอร้อง..."



จีมินหลบสายตาจากร่างสูงทันที เพราะไม่สามารถรับกับคำพูดของตนเมื่อครู่ได้
แต่นั่นทำให้แทฮยองพอใจมากๆ




"ได้..ปาร์คจีมิน มึงถึงสวรรค์แน่(:"

#ซอมบี้บีทีเอส ฉาก NC PART17 [HOPEGA]

ร่างบางถูกกดให้นอนราบกับผืนเตียงอย่างช้าๆ





ยุนกิก็ยังไม่รู้ว่าบทบาทที่โฮซอกกำลังหยิบยื่นให้คืออะไร
โฮซอกก็ยังคงสนุกกับการกดจูบอยู่อย่างนั้น



"อ๊ะ.." ยุนกิรีบผละตอนเองออกจากการจูบของโฮซอกทันทีที่รู้ว่ามือของโฮซอกเริ่มซุกซน

"อะไร..." โฮซอกยิ้มออกมา เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน

"คุณกำลังทะลึ่งกับผมนะ" ยุนกิพยายามดันอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่ทว่าโฮซอกกลับดันร่างเล็กให้ลงไปนอนราบกับพื้นพรมเหมือนเดิม





"นี่!!"


ดวงตาหวานของยุนกิเบิกโพลงอีกครั้ง เมื่อโฮซอกกดจูบลงมาอีกรอบ แต่ต่างไปจากคราวแรก มันเป็นรสจูบที่เร่าร้อนและกำลังปลุกให้ยุนกิมีความต้องการมากขึ้น

จูบของโฮซอกมันเร่าร้อนและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ มือหนาก็เปลี่ยนจากการซุนซนตามร่างกาย มาไล่ปลดเสื้อผ้าอีกฝ่ายออกไปแทน ยุนกิพยายามปัดป่ายมือของอีกคน แต่ก็ไม่เป็นผล



"แฮ่ก.. แฮ่ก...แฮ่ก...."



โฮซอกถอนจูบจากยุนกิ เพื่อมองเรือนร่างที่เสื้อผ้าหลุดรุ่ยตรงหน้า

"ผิวขาว...ขาวมาก"


แม้มีเพียงแสงเทียนที่ให้ความสว่างในห้องรับแขก แต่มันก็ทำให้โฮซอกเห็นได้ชัดว่าเรือนร่างของยุนกิเป็นแบบไหน


"ผมจะไม่ให้อภัยคุณแน่..."

โฮซอกกระตุกยิ้มที่มุมปาก ร่างเล็กที่หอบหายใจรน มันทำให้ดูเย้ายวนกว่าที่คิด
นี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่โฮซอกตกหลุมรักยุนกิก็ได้



จมูกโด่งเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวของยุนกิอย่างหลงใหล พร้อมกับขบเม้มตามจุดต่างๆไว้ เพื่อแสดงออกว่าเขาได้เป็นเจ้าของเรือนร่างนี้แล้ว

"อ๊ะ อ๊าาา..หยุดนะ"

ยุนกิสะดุ้งจนตัวเกร็งเมื่อโฮซอกละเลงลิ้นร้อนเข้าสัมผัสกับยอดอกของตัวเอง ไม่หนำซ้ำยังงับและดูดมันอีก โฮซอกคงเคยมีประสบการณ์กับผู้หญิงมาก่อนสินะ...

"อื้ออออออ คุณโฮซอก.."

มือเล็กของยุนกิ ทำได้แค่ขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของโฮซอกเพื่อระบายอารมณ์เสียวนี้ออกไป แต่มันกลับยิ่งทำให้โฮซอกรู้สึกโหยหามันมากไปอีก


ริมฝีปากหนาค่อยเลื่อนจากยอดอกลงมาจนถึงจุดต้องห้ามที่ยุนกิไม่อยากให้มาถึง

โฮซอกเงยหน้าขึ้นสบตายุนกิอีกที และร่างเล็กกลับส่ายหน้าปฏิเสธ



แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้โฮซอกหยุด









โฮซอกงับขอบชั้นในสีขาวของยุนกิ แล้วเลื่อนมันลงไปตรงต้นขาของอีกคน ทำให้เห็นแก่นกายเล็กของยุนกิชัดเจน แต่ร่างเล็กพยายามที่จะปิดมันไว้

โฮซอกปัดมือเล็กออก และรีบใช้ปากของเขาดูดแกนเล็กทันที

"อ๊าาาาาา คุณโฮซอก..."

มือเล็กพยายามจะดันหัวของโฮซอกออก แต่กลับทำไม่ได้ เพราะความเสียวซ่านเข้าเล่นงาน


โฮซอกเริ่มเพิ่มความรุนแรงในการชักรูดแกนเล็กทางปากมากขึ้น และเร็วขึ้นจนยุนกิแทบจะปรับตัวเข้าหาไม่ทัน

"อ๊ะะ อ๊าาา  อึ่ก กกก...คุณโฮซอก อ่าาาาาา..."





เสียงครางของร่างเล็กดังระงมไปทั่วห้อง มือเล็กจิกพื้นพรมเพื่อระบายความเสียว ทำไมถึงรู้สึกดีแปลกๆแบบนี้กัน?

"นายรู้สึกดีใช่มั้ยยุนกิ?"


โฮซอกผละริมฝีปากออกจากแก่นกายเล็กของอีกคน เพื่อหันมาสบตากับร่างเล็กที่เหมือนจะทำหน้าเคลิ้มอยู่แว๊บนึง แต่ก็กลับมาทำขรึมเหมือนเดิม



"ไม่! ไม่เห็นจะรู้สึกตรงหน๊ะ..... อ๊าาาาาาาา"



ยุนกิสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อ มือหนาของโฮซอกกำลังชักรูดแกนเล็กอยู่

"อ่องั้นหรอครับ..ไม่รู้สึกสินะครับ"



"อึ่กก.... อ่าาาาาาาห์ คุณโฮซอก.....อื้ออออ"

ยุนกิเกร็งจนตัวแทบจะแตก แต่ความเสียวนี้ก็ไม่ได้หายไปเลย โฮซอกคนเจ้าเล่ห์ก็ยังเพิ่มจังหวะในการชักรูดแกนของเขาไปอีก เสียวจนถึงจุดสุดยอด... ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเลย


แต่กับครั้งนี้มัน.....




แผล่ะ...



น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจากแกนเล็กอย่างห้ามไม่ได้ โฮซอกมองมือของเขาที่เลอะด้วยน้ำรักของอีกฝ่ายอย่างพึงพอใจ


แสดงว่ายุนกิยังซิงและบริสุทธิ์แบบสุดๆเลยสินะ...



"!!!!"


ยุนกิตกใจกับสิ่งที่โฮซอกทำ เมื่อกางเกงยีนส์ขาดๆที่ยุนกิสวมมาถูกโฮซอกปลดมันลงไปจนอยู่ที่ข้อเท้าข้างซ้าย แถมยังเข้าแทรกตรงข้างระหว่างขาสองข้างของยุนกิ

"คุณกำลังจะทำอะไร...."


โฮซอกไม่ตอบอะไรมาก เพียงป้ายน้ำรักที่เปื้อนมือเข้าที่ช่องทางหลังของยุนกิ ก่อนจะยัดนิ้วกลางตามเข้าไป

"อ๊าาาาาาาาาาา..."


ร่างเล็กกระตุกขึ้นมา เมื่อสัมผัสได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในเรือนร่าง
โฮซอกยิ้มตามก่อนจะค่อยๆขยับนิ้วทีละนิด เพื่อปรับให้คนใต้ร่างชินกับสภาพ

"อ๊ะ อื้ออออออ... " ยุนกิ ใช้มือเล็กปิดปาก เพราะอยากจะทนฟังเสียงน่าเกลียดของตัวเอง แต่ก้ไม่สามารถห้ามเสียงที่เกิดขึ้นมาได้



"ยุนกิ.." โฮซอกเรียกร่างเล็กในขณะที่นิ้วยังขยับอยู่
"ทีนี้บอกพี่สิ ว่ายุนกิรู้สึกยังไงกับพี่.."


"ฮึกก.. ไม่รู้...อ๊าาาาาาาาาาา" ยุนกิเกร็งไปอีก เมื่อโอซอกยัดเพิ่มนิ้วนางเข้าไปอีกนิ้วและเพิ่มจังหวะในการขยับ



"คุณโฮซอก....อื้ออ... คุณ....ใจดีกับผม...."

"....."



"คุณ..อ่าาาา... ทำให้ผม...สับสน"

"....."



"ว่าผม.......อึ่ก...ควรจะรู้สึก...อื้ออออ...ยังไงกับคุณ"

"....."



"บอกมาสักทีว่านายรู้สึกยังไง" โฮซอกเร่งจังหวะนิ้วให้เท่ากับแรงรบเร้าของเขามากขึ้น ยุนกิกระตุกร่างอีกครั้ง ก่อนจะเม้มปากบางเป็นเส้นตรง


"อื้อออออออออออออ..คุณโฮซอก....."



"ผม......ชอบ..คุณ......"





โฮซอกก้มลงประกบริมฝีปากกับร่างเล็กอีกครั้ง แต่คราวนี้โฮซอกใส่ทั้งความรักความหลงใหลและความต้องการไปในรสจูบด้วยกัน ถึงมันจะเร่าร้อน แต่ก็นุ่มนวล ถึงมันจะหนักหน่วงแต่อบอุ่น

โฮซอกถอนจูบของตัวเองออกพร้อมกับนิ้วทั้งสอง ก่อนจะปลดกางเกงของตัวเองออก ให้ยุนกิเห็นแก่นกายของตนที่ชูชันพร้อมที่จะเข้าไปในร่างเล็ก



โฮซอกจ่อปลายแกนที่ช่องทางรักของยุนกิ โดยที่ร่างเล็กไม่ได้ส่งเสียงห้าม หรืแสดงปฏิกิริยาต่อต้าน


สายตาของทั้งคู่สบกันด้วยอารมณ์แบบเดียวกัน





โฮซอกค่อยๆยิ้มออกมา..




"ทีนี้ พี่จะบอกยุนกินะ... ว่าพี่รู้สึกยังไงกับยุนกิ"